بررسی وضعیت بهره مندی از خدمات رفاهی در شهرهای جدید (مطالعه موردی : شهر جدید پردیس)

رشد سریع شهرنشینی و گسترش شهرها به خصوص در شهرهای بزرگ و مادر شهرهای کشور، باعث مسایلی نظیر : توزیع نامتعادل و نارسایی خدمات و امکانات، تفاوتهای فاحش در قیمت زمین و مسکن و شرایط زیستی آن و در پایان، اختلاف طبقاتی و جدایی گزینی اجتماعی و اقتصادی شده است. جایگاه مدیریت شهری در روند توسعه شهر و بهبود سکونتگاه های شهری نقش بسیار مهم وتعیین کننده دارد.. این مورد بیشتر از این جهت اهمیت دارد که نحوه مدیریت بر جریان مطلوب زندگی شهری می تواند در بهبود سکونتگاه های انسانی و پایداری توسعه شهری ، مهمترین نقش را ایفا کند سیاستگذاری اجتماعی ، جنبه های مختلف زندگی را در ارزش ها و تعهدات انسان ها در جامعه ای که زندگی می کنند مورد توجه قرار میدهد . بنابراین سیاست گذاری اجتماعی، همیشه با کوشش های عملی درگیر است تا نظم اجتماعی را از وضع موجود به وضع مطلوب تغییر دهد. در مکتب اصلاح گرایی عقیده بر آن است که بهسازی و ساماندهی محیط شهری باید از درون همین جوامع صورت پذیرد. در این پژوهش به تخصیص امکانات ثانویه شهری ( با در نظر گرفتن این مطلب که کلیه امکانات اولیه معیشتی درشهر نظیر خدمات ارائه آب تصفیه شده ، برق ، گاز و تلفن ارائه گردیده است) یعنی ارائه خدمات آموزشی، بهداشتی – درمانی ، تفریحی ( وجود فضاهای سبز ، سالن های سینما ، شهر بازی ، اماکن ورزشی ، کتابخانه و...) ، توجه به اوقات فراغت ساکنین ، امکان تهیه کلیه نیازهای پوشاک و مواد غذایی و... و میزان بهره مندی و رضایت ساکنین از این خدمات پرداخته شده است. همچنین از آنجایی که نوع بافت جمعیتی این شهر را افراد بازنشسته ، شاغل در شهرهای اطراف و نزدیک علی الخصوص تهران تشکیل میدهند آیا امکانات ویژه ای برای زنان خانه دار ، سالمندان و کودکان در نظر گرفته شده است طوری که فضاهای شهری محل تبادلات فرهنگی ، اجتماعی ساکنین شود و احساس امنیت اجتماعی و آرامش خاطر داشته باشند.چه عواملی موجب رضایت ساکنین از خدمات رفاهی شده است و راهکارهای افزایش این رضایت و تقویت خدمات رفاهی ارائه شده در راستای رفع وابستگی ساکنین به شهرهای بزرگ اطراف، به خصوص تهران ، در جهت رفع نیازهای خود چیست ؟ نتایج بدست آمده این پژوهش نشان دادند که نوع و کیفیت خدمات ارائه شده در شهر جدید مطالعه موردی متناسب با نیاز و جمعیت ساکنان نمی باشد. این کمبود باعث بهره مندی کمتر ساکنان از خدمات رفاهی ارائه شده در شهر جدید و مراجعه مکرر آنها به شهرهای اطراف جهت برطرف کردن نیازهای درمانی ، آموزشی ، تفریحی شده است .